Karate jest sztuką walki stworzoną przez mieszkańców Okinawy jako metoda samoobrony bez użycia broni. Dawniej dla tej sztuki używano nazw te lub tōde. Słowo tōde składa się z dwóch znaków: tō (唐) - japońska wymowa dla chińskiej dynastii Tang i ma znaczenie równoznaczne z "chiński" oraz te lub w udźwięcznieniu de (手) - ręka. Po upadku dynastii Tang, znak 唐 wymawiano jako "kara". Stąd poprzez homofoniczność doszło do zapisu w obecnej postaci i znaczenia "pustej ręki" (空手).
Dosłownie słowo to oznacza obecnie "pusta (naga, bez broni) ręka" (空手). Pierwotnie jednak zapisywano je ideogramami: 唐手, co oznaczało "chińska ręka" (dosł.: ręka Tangów). Na początku XX wieku pod wpływem nacjonalistycznych idei, przyjęto w Japonii tę pierwszą interpretację. Pierwszy, udokumentowany zapis homofonu karate jako "pusta ręka" (空手) miał miejsce w sierpniu 1905 w książce Karate Kumite, autorstwa Chōmo Hanashiro.
Nazwa karate została zatwierdzona dopiero w 1936 r. przez mistrzów z Okinawy: Kentsū Yabu, Chōmo Hanashiro, Chōshin Chibana, Chōjun Miyagi, Chōki Motobu.
Od momentu powstania sztuka ta ewoluowała. W wielu stylach aspekt realnej walki został zachowany, a nawet rozwinięty (przykładowo kopnięcie okrężne mawashi geri nie występowało w oryginalnej sztuce okinawańskiej). W niektórych jednak stylach sztuka ta zmieniła swój charakter z utylitarnego systemu walki (karate okinawańskie) na system psychofizycznego doskonalenia się, gdzie na pierwszy plan wysuwa się aspekt do - "drogi", którą kroczy się całe życie, jako symbolu niekończącego się procesu dążenia do doskonałości. Stąd spotykamy także nazwę karatedo (pisane także jako karate-do). Koreańskim odpowiednikiem karate niesportowego jest tangsudo, a karate nastawionego na rywalizację - taekwondo.
Obecnie istnieją trzy podstawowe kierunki w karate:
karate jako walka na śmierć i życie (style klasyczne, głównie okinawańskie), czyli tzw. karate tradycyjne. Paradoksalnie, z uwagi na ujęcie karate jako walki na śmierć i życie w stylach tych rzadziej przeprowadza się kumite (sparringi),
karate jako sport z elementami samoobrony (większość stylów), także z przeprowadzaniem zawodów. W ramach tej kategorii stylów trwa zażarta dyskusja na temat zasad, których spójne przyjęcie umożliwiłoby szersze zaistnienie karate na Olimpiadzie. Spory dotyczą m.in. dozwolenia podcięć, kontaktu na głowę, rodzajów ochraniaczy, low-kicków, i innych.
karate jako sposób psychofizycznego doskonalenia. Podejście najbliższe taijiquan, nie nastawione bezpośrednio na aspekt samoobrony czy rywalizacji, jednak z zachowaniem oryginalnych postaw, wielu kata, ruchów.
Ponieważ karate upowszechniło się jako amatorski sport, w większości stylów wykształciła się potrzeba stworzenia szczegółowej hierarchii stopni, aby zmotywować ćwiczących do rozwoju.
5 ZASAD KARATE (autor: Funakoshi Gichin)
Po pierwsze rzecz w tym, aby doskonalić charakter.
Po pierwsze rzecz w tym, aby rozwijać siłę ducha.
Po pierwsze rzecz w tym, aby bronić prawdziwości drogi.
Po pierwsze rzecz w tym, aby szanować etykietę.
Po pierwsze rzecz w tym, aby gorącość serca nie przesłaniała męstwa.
DWADZIEŚCIA ZASAD DUCHA KARATE (autor: Funakoshi Gichin)
Karate zaczyna się i kończy pozdrowieniem
Karate nie jest formą agresji
Karate jest prawością i wdzięcznością
Karate jest drogą do zrozumienia samego siebie i innych
Duch jest zawsze pierwszy, technika zawsze druga
Zawsze bądź gotowy do otwarcia swojego umysłu
Karate uczy nas, że niepowodzenie uderza w nas bardziej kiedy jest rezygnacją
Karate ma istnieć nie tylko na dojo
Karate jest zasadą dla całego twojego życia
Duch Karate musi zachęcać i stanowić radość dla wszystkich poczynań
Karate musi współistnieć z ogniem twojej duszy
Karate nie oznacza zwycięstwa, ideą jest nie przegrać
Duch musi być niepodobny do swoich przeciwników
Koncentracja i wypoczynek muszą być używane we właściwym czasie
Myśl o swoich rękach i stopach jak o mieczach
Karate jest myśleniem, że cały świat może obrócić się przeciw tobie
Karateka zawsze pozostaje w gotowości
Kata jest doskonałością stylu, zastosowanie jest następne
Tak jak łuk karateka musi mieć zdolność napinania się i kurczenia, szybkości i powolności
Duch musi zawsze dążyć do doskonałości
10 ZASAD UPRAWIANIA KARATE (autor: Itosu Yasutsune)
"Karate nie wywodzi się ani z buddyzmu ani z konfucjanizmu. W niedalekiej przeszłości dwa style zwane Shorin i Shorei zostały sprowadzone z Chin. Obydwa te style mają podobnie silne punkty, których nie należy ani zmieniać ani też łączyć ze sobą. Należy je zachować takimi jakie są. Zostawiam następujące zasady:"
Karate jest przede wszystkim uprawiane dla zdrowia, ale także dla obrony siebie lub swoich bliskich. Nigdy jednak nie walcz o nieistotne sprawy. Unikaj awanturników i łajdaków, nie wykorzystuj karate do walki z nimi.
Celem karate jest uczynienie twego ciała silnym i twardym. Ćwicząc rozwiniesz też "odważnego" ducha. Gdyby dzieci ćwiczyły karate już od szkół podstawowych to byłyby dobrze przygotowane do służby wojskowej. Zarówno według Napoleona jak i jego pogromcy księcia Welinktona "jutrzejsze zwycięstwa pochodzą z dziecięcych pól zabaw".
Karate nie można nauczyć się w krótkim czasie i w łatwy sposób. Ten proces podobny jest do wędrującego stada krów, które idzie w przód bardzo wolno. Bez względu na to jak wolno porusza się stado, ostatecznie przejdzie setki mil i w końcu dojdzie do celu. Jeżeli będziesz ćwiczył pilnie każdego dnia to za 3 tub 4 lata twe ciało zmieni się i zrozumiesz na czym polega karate. Ci, którzy będą uczyć się w ten sposób odkryją esencję karate.
W karate najważniejszymi broniami są ręce i stopy, więc powinny być one dokładnie trenowane na makiwarze. Opuść ramiona, stań mocno, kontroluj oddech i swoją energię wewnętrzną - uderzaj w makiwarę każdą ręką sto lub dwieście razy każdego dnia.
Ćwicząc podstawy karate musisz mieć wyprostowane plecy, ramiona opuszczone, nogi mocno wsparte w ziemię, a energia i siła musi pochodzić z "tanden".
Istnieje wiele technik karate, które trzeba ćwiczyć jedna po drugiej wiele razy. Gdy ćwiczysz to musisz rozumieć cel ruchu i jego zastosowanie. Każdy ruch może mieć wiele różnych zastosowań Ty musisz wiedzieć kiedy i w jakim kontekście stosować te ruchy.
Kiedy ćwiczysz karate musisz tez wiedzieć czy dany ruch jest bardziej użyteczny do treningu czy też do obrony.
W czasie treningu powinieneś wyobrazić sobie, że jesteś na polu bitwy. Kiedy blokujesz i kiedy uderzasz stój mocno w pozycji. Blokuj, uderzaj ćwicząc w takim duchu jakbyś walczył naprawdę - wtedy zawsze będziesz naturalnie przygotowany.
Twój trening musi być zgodny z twoją aktualną siłą ciała. Jeżeli trening przewyższy twoje warunki fizyczne to nie jest dobrze. Twoja twarz i oczy zaczerwienią się i możesz uszkodzić swoje ciało. Uważaj!
Osoby, które ćwiczą karate cieszą się długim życiem. Dzieje się to tak, ponieważ trening karate wzmacnia mięśnie, wspomaga organy trawienne oraz wzmacnia system obiegu krwi."